به دنیا آمدم تا بینم جهان تو را

و افسوس و صد افسوس و هزار افسوس باز مرا

که آسمان تفره رفت و نتوانست کشد نام خدای

دادند بر دوشم و خواندند دیوانه مرا

(تلمیح به آیه قرآن)

دیگر باران نمیبارد؛

دیگر هوا دلتنگ نیست؛

خورشید رنگین کمان را از باران گرفته و برده؛

همانگونه که دود ماشین ها خورشید را گرفته اند

پهن است...نرم است...و باران ملایم میبارد..جایه خوبیست برای خوابیدن و خواباندن!ولی نه خودم میخوابم و نه میتوانم بخوابانمش...طوفانیست برای خود،جایه سردیست دیگر،دیگر رو به انجماد است..من سردم است تو گرمت نیست؟دلم به یادت میگوید.

شنیدی؟صدا را میگویم

صدایی که گفت برو احمق!

ولی تو نشکستی،چرا که اینها همه عادات روزانه ات هستند تو ای تنها دلم......

وقتی که لاک نداری به خودکارت اعتماد نکن و با مداد،پاک کن بنویس زندگیت را،

کودک بودیم  و با مداد می نوشتیم که خوب بود،

بزرگ شدیم و با خودکار نوشتیم و نتوانستیم پاکش کنیم،لاک هم که زدیم هنوز هم آثارش باقی است.

شنیدی؟صدا را میگویم!

صدایی که گفت برو احمق

ولی تو نشکستی،چرا که اینها همه عادات روزانه اند.

خیابانهایی که ساده میروند و ساده می آیند و ساده تر دود میخورند،

و ماشین هایی که ساده میروند و ساده می آیند و ساده تر بنزین میخورند

و میبینم خیابان ها وماشین هایی که دست به دست هم داده اند تا راه ندهند به مردم،

مرمی که ساده میخورند و ساده میخوابند و ساده به سادگییشان میبازند،به لجبازی زمانه میبازند و به مرگ

نیز.....میبازند روزی،نا خود آگاه   البته شاید هم خود آگاه

م آ ش ای ن،چند بخشه؟ خِیلَه بخش داره،اگه دقیق  فهمیدی بیا بهم گزارش بده!

از ماشین در جوامع مختلف نسبت به آن جامعه برداشت های متفاوتی میشه ولی در این بین از اونجا که اطلاعاتی کافی و شامل در مورد دیگر کشور ها در ذهن مبارکم نیس ک کاملا هم از این مسئله خرسندم از همین ایرون خودمون می گم که جهنّمو زیان،تَهِ دلم میدونم که فرنگیا  برا این این موضوع سوژه ترند!

چه میشه کرد ،مرا ایرانی و ترک آفریدند ،غیور و با شرف،با ایمان به الله آفریدند.

ا

لیز خورد لیز خورد و باز هم لیز خورد

دشت میرفت تا بیفتد از چشم و بشکند در اندوه

که عزیزی آمد و  آنرا در آغوش کشید

تیری را که دیگری کشیده بود

با پاک کن اشکش پاکش کرد

دیگر نشکست

دلم را میگویم!

                                                                                                                                                                                                        «    به نام یگانه هنرمند هستی    »

                                                         فلسفه گربه   

گربه،با کمی تأمّل در نام میمون و مبارک این حیوانِ مرموز در می یابیم که آدمیزادگان از ابتادا از وی بیگاری می کشیدند و ر اثر گذشت زمان جمله ای که به وی نسبت می دادند تبدیل گشته به گربه.با تو جه به شواهد و قراینی که اینجانب در طول و عرض و ارتفاع و مساحت و محیط و حجم مجانب های افقی و قائم و مایل و پس از مشتق گیری از افکارم و با توجه به قرایح و علایق و عواطف یک ملّت در طی قرون و اعصار به این نتیجه رسیدم که قدیم الایام(زمان شاه را میعرضم)یا حتی اونورتر که موش اینا زیاد بود(البته چون الان دیوار بیشتر شده نتیجتا موش هم بیشتر شد، طبق رابطه ی، موش با دیوار رابطه مستقیم داشته و با گربه رابطه عکس دارد که البته در مورد انسانا میشه m=g.d یعنی هر قدر دیوارا بیشتر شن گربه هایه میان دیوارا هم بیشتر میشن و پشت میزا خودشونو قایم میکنن و بعضی موشا هم با اسکناس و ... میرن لایه پرونده ها و استراق السمو ...که وارد جزئیات نمیشوم که این بحر طویل است و خدای نکرده در بحرش مغرق آییم!!)

شعر در شرح حال معتادان است که در گوشه کنارا متاسفانه در وضعیت بدی جان به جان آفرین تسلیم میکنن.
خیالم انبوه غم است
و امید در دلم است
آدمیان مفتضحند
و عده ای خوب و سرند
من دلم میگیرد
که چرا او بی خبر میبیند
و چه خوب....
در دل شب در کنج شهر به تنهایی اسیر میمیرد

درد یک ابله را ابلهان میفهمند                                         لذّت پولداری را فقیران میفهمند
من در نگاه پیر و جوان فهمیدم                                         درد پیری را جوانان میفهمند
دیر بخوابی و سخت بیدار شوی                                      این حرف مرا بی خوابان میفهمند
قصّه ی عاشقی عاشقان میفهمند                                 راز دلباختگی پیچ ها میفهمند
((سخت بروی بالا ساده بیایی پایین                                قصّه ی تلخ مرا سُرسُره ها میفهمند))
و در این میان؛براستی که ما؛ما چه را میفهمیم؟